Patriarka ug sa mga Manalagna

Ang Gabii sa Pagbugnoay

Kining Kapituluha gibase sa Genesis

Bisan mibiya si Jacob sa Padan aram sa pagsugot sa diosnong mando. dili nga walay mga katahap ang iyang pagsubay pag usab sa dalan nga iyang giagian ingon nga usa ka layas mga kaluhaan ka tuig nga milabay. Ang iyang sala sa iyang paglimbong sa iyang amahan naana kanunay sa iyang panumduman. Nasayud siya nga ang iyang dugay nga pagkahininglan mao ang sangputanan sa mao nga sala, ug iyang gipalandong kining mga butanga sa adlaw ug sa gabii, ang mga pagbasul sa usa ka masumbongon nga tanlag maoy naghimo nga masulub on kaayo sa iyang panaw. Samtang ang mga kabungtoran sa iyang yutang natawohan nakita niya diha sa halayo, natandog pag ayo ang kasingkasing sa patriarka. Ang tibook nga kagahapon mipakita nga matin aw kaayo sa iyang atubangan. Uban sa paghinumdum sa iyang sala, miabut usab ang hunahuna mahitungod sa pabor sa Dios nganha kaniya, ug ang mga saad sa diosnon nga panabang ug paggiya. PM 240.1

Samtang nagkahaduol na siya sa katapusan sa iyang panaw, ang iyang paghunahuna mahitungod kang Esau nagdala ug daghang mga tilimad on nga masamokon. Tapus mokalagiw si Jacob, giisip ni Esau nga siya na lamang ang bugtong manonunod sa mga katigayonan sa iyang amahan Ang balita sa pagpauli ni Jacob makaukyab sa kahadlok nga siya mipauli sa pag angkon sa panulondon. Sa pagkakaron si Esau kong buot siya, makahimo ug dakong kadaut sa iyang igsoon, ug tingali mabuyo siya sa pagpangisog batok kaniya, dili lamang tungod sa tinguha sa pagpanimalus, kondili sa pagsiguro nga dili matugaw ang iyang pagpanag iya sa bahandi nga sa dugay nang panahon iyang gihunahuna nga maiya. PM 240.2

Si Jehova nagtugyan na usab kang Jacob sa usa ka timaan sa diosnon nga pagbantay. Samtang siya mipanaw paingon sa habagatan gikan sa Bukid sa Galaad, ang duha ka mga panon sa mga manulonda daw naglibot kaniya diha sa likod ug sa atubangan, nga nag abante kuyog sa iyang pundok, nga daw alang sa pagpanalipod kanila. Nahinumduman ni Jacob ang panan awon didto sa Bethel nga dugay na, ug ang iyang gibug atan nga kasingkasing nagaanan niining kamatuoran nga ang diosnong mga mensahero nga nagdala kaniya ug paglaum ug kadasig sa iyang pagkalagiw gikan sa Canaan, mao ang mahimong mga magbalantay sa iyang pagpauli. Ug siya miingon, ‘Kini mao ang panon sa Dios ug gihinganlan niya kadtong dapita Mahanaim”duha ka mga panon o mga kampo.” PM 240.3

Apan si Jacob nagbad nga may usa ka butang nga iyang pagabuhaton aron sa pagsiguro sa iyang kaugalingon nga kahilwasan. Busa iyang gipadala ang mga mensahero uban sa usa ka makipuypuyon sa maayong buot nga pag abiabi ngadto sa iyang igsoon. Iyang gipahimangnoan sila sa tukma nga mga pulong sa ilang pagpakigsulti kang Esau. Gisulti nang daan sa wala pa mahimugso ang duha ka mga igsoong lalake, nga ang magulang magaalagad sa manghod, ug tingali unya ug ang paghinumdum niini makahaling sa mapait nga pagbati, gisultihan ni Jacob ang mga sulogoon nga sila gipadala ngadto “sa akong ginoo nga si Esau;” sa diha nga dad on sila sa iyang atubangan, ilang pagahisgutan ang ilang agalon ingon nga “imong alagad nga si Jacob;” ug aron makoha ang kahadlok nga nagapauli siya nga usa ka timawa nga libudsuroy, ug magaangkon sa kabilin sa iyang amahan, nagmabinantayon si Jacob sa pagpahayag diha sa iyang mensahe nga nag ingon, “Ako adunay mga baka, ug mga asno, ug mga panon sa mga carnero, ug mga binatonan nga lalake ug mga sulogoong babaye, ug nagsugo ako sa pag ingon sa akong ginoo aron ako mahimut an sa iyang mga mata.” PM 241.1

Apan ang mga sulogoon namauli uban sa balita nga si Esau nagakaduol na sa pagtagbo kaniya uban sa upat ka gatus ka mga tawo, ug walay tubag nga gipadala sa iyang malaghigalaon nga mensahe. Maorag siguro nga nagatagbo siya aron sa pagpanimalus. Ang kalisang mao ang naglukop sa kampo. “Unya si Jacob nahadlok sa hilabihan gayud ug nagsugo siya.” Dili siya makahimo sa pagbalik, ug nahadlok usab siya sa pagpadayon. Ang iyang ginsakopan, nga walay mga hinagiban ug walay panalipod, dili gayud andam alang sa paghibalag ug kaaway. Tungod niadto, iyang gibahin sila sa duha ka mga grupo, aron nga kong pagaatakihon ang usa, ang laing usa may higayon sa pagkalagiw. Gikan sa iyang daghan nga mga panon nagpadala siya ug ubay ubay nga mga gasa ngadto kang Esau, inubanan sa malaghigalaon nga mensahe. Iyang gihimo kutob sa diha sa iyang gahum ang pagpanghimayad sa iyang sayop ngadto sa iyang igsoon, ug sa pagsanta sa gihulga nga katalagman, ug unya diha sa pagpaubos ug sa paghinulsol nangamuyo siya alang sa diosnong nga panalipod: “O Jehova nga miingon kanako, Bumalik ka sa imong yuta ug sa imong kaubanan, ug ikaw buhatan Ko ug maayo. Ako dili takus sa labing diyutay sa tanan nga mga mahigugmaong kalolot ug sa tanan nga mga kamatuoran nga Imong gipakita sa Imong ulipon, kay uban sa akong sungkod milabang ako niining Jordan, ug karon nahimo ako nga duruha ka pundok. Luwasa ako, ginaampo ko Kanimo, gikan sa kamot sa akong igsoon, sa kamot ni Esau; kay nahadlok ako kaniya, tingali kaha moanhi siya, ug samaran niya ako, ang inahan uban ang mga anak.” PM 241.2

Sila nakaabut na sa labanganan sa Jaboc, ug sa nag akahaduol na ang kagabhion, gipadala ni Jacob ang iyang pamilya sa labanganan sa sapa, samtang siya nagpabilin nga nag inusara sa pikas sa sapa. Nakahukom siya sa paggamit sa gabiii diha sa pag-ampo, ug nagtinguha siya nga mag inusara uban sa Dios. Makahimo ang Dios sa pagpahumok sa kasingkasing ni Esau Diha lamang kaniya ang paglaum sa patriarka. PM 242.1

Diha sa usa ka hilit, ug bukiron nga dapit, ang hantakanan sa ihalas nga mga mananap, ug dapit nga luklukanan sa mga tulisan ug sa mga mamomuno. Nag inusara ug walay panalipod, miduko si Jacob sa tumang kasubo ngadto sa yuta. Tunga nang gabii kadto. Ang tanan nga nakapamahal sa kinabuhi alang kanila didto sa halayo. napabantang sa katalagman ug sa kamatayun. Ang labing nakapapait kaayo mao ang hunahuna nga ang iyang kaugalingong sala maoy nakadala niining katalagman nganha sa mga walay sala. Uban sa mainiton nga mga paghilak ug sa pagpaagas sa mga luha nag ampo siya sa atubangan sa Dios. Sa kalit ang usa ka kusgan nga kamot mihikap kaniya. Naghunahuna siya nga ang usa ka kaaway nagapangita sa iyang kinabuhi, ug nangusog siya sa paglabnot sa iyang kaugalingon gikan sa kanut sa iyang maghaharang. Diha sa kangitngit ang duruha nagbugno kong kinsa kanila ang mohawud. Walay usa ka pulong ang nasulti, apan gihurot ni Jacob ang iyang tibook nga kusog, ug wala gayud siya molugak bisan sa makadiyut lamang. Samtang siya nakigbugno alang sa iyang kinabuhi, ang paghinumdum sa iyang sala miduok sa iyang kalag; ang iyang mga sala mingtuyhakaw sa iyang atubangan, aron sa pagsira kaniya gikan sa Dios. Apan diha sa iyang makalilisang nga kalisud nahinumdum siya sa mga saad sa Dios, ug ang tibook niyang kasingkasing nangaliyupo alang sa Iyang kalooy. Ang bugno nagpadayon hangtud sa duol na sa kabuntagon, sa diha nga ang tawo nga wala hiilhi mipislit sa piyakpiyak sa iyang balat ang ug dihadiha nabakol siya. Karon nasabtan na sa patriarka kong kinsa ang iyang kaaway. Iyang namatngonan nga siya nakig away sa usa ka langitnon nga mensahero, ug maoy hinungdan nga ang iyang halos labaw sa tawo nga panlimbasug wala gayud makadaug. Si Cristo kadto, “ang Manulonda sa pakigsaad,” nga nagpaila sa Iyang kauga lingon ngadto kang Jacob. Nabakol na karon ang patriarka, ug naga antus sa labing mangotngot nga kasalat, apan wala gayud siya molugak sa iyang pagkupot. Bug os nga mahinulsolon ug nadugmok, migunit siya ngadto sa Manulonda; “siya mihilak ug nangilyupo” (Oseas 12:4), nagpangilaba alang sa usa ka panalangin. Tingali may pasalig siya nga napasaylo ang iyang sala. Ang kasakit nga lawasnon wala mapaigo sa pagpatipas sa iyang hunahuna gikan sa iyang tuyo. Ang iyang pagpaniguro mitubo sa paglig on, ang iyang pagtoo nagdugang ang pagkamainiton ug mapinadayonon, hangtud sa katapusan. Ang Manulonda misulay sa pagpalingkawas sa Iyang kaugalingon; siya namugos sa pag ingon, “Buhii Ako kay mahayaghayag na;” apan si Jacob mitubag, “Dili ko Ikaw buhian hangtud nga ako panalanginan Mo.” Kong kini usa pa ka mapagawalon, ug mapangahason nga pagsa lig, dihadiha unta malaglag si Jacob; apan ang iyaha maoy kasigurohan sa usa nga nagasugid sa iyang kaugalingong pagkadili takus, apan nagatoo sa pagkamatinumanon sa usa ka Dios nga nagatuman sa pakigsaad. PM 242.2

Si Jacob “may gahum ibabaw sa Manulonda, ug gibuntog niya.” Oseas 12:4. Pinaagi sa pagpaubos sa kaugalingon, sa paghinulsol, ug sa pagtugyan sa kaugalingon, kining masalaypon nga tawo nakabuntog sa Halangdon sa langit. Iyang gihigut ang nagakurog niyang paggunit diha sa mga saad sa Dios, ug ang kasingkasing sa Walay Kinutobang Gugma dili makasalikway sa pangilaba sa makasasala. PM 245.1

Ang sayop nga maoy hinungdan sa pagpakasa ni Jacob diha sa pagkoha sa katungod sa pagkapanganay pinaagi sa limbong karon gihikyad sa iyang atubangan. Wala niya masaligi ang mga saad sa Dios, apan naninguha pinaagi sa iyang kaugalingong paningkamot sa pagpahinabo sa mahimo ra unta sa Dios diha sa iyang kaugalingon nga panahon ug paagi. Ingon nga usa ka katinoan nga siya napasaylo, giilisdan ang iyang ngalan gikan sa usa nga maoy makapahinumdum sa iyang sala, ngadto sa usa nga nagasaulog sa iyang kadaugan. “Dili ka na pagahinganlan nga si Jacob,” matud pa sa Manulonda, “kondili si Israel; kay nakigbugno ka sa Dios, ug sa tawo, ug nakabuntog ka.” Genesis 32:28. PM 245.2

Nadawat ni Jacob ang panalangin nga gipangandoy sa iyang kalag. Ang iyang sala ingon nga usa ka limbongan ug tikasan napasaylo na. Ning agi na ang krisis sa iyang kinabuhi. Ang pagduhaduha, kalibug, ug ang pagbasul maoy nakapapait sa iyang kinabuhi, apan karon, ang tanan nangausab; ug matam is ang pagpasig uh sa Dios. Wala na mahadlok mosugat si Jacob sa iyang igsoon. Ang Dios nga nagpasaylo sa iyang sala, makatandug sa kasingkasing ni Esau sa pagdawat usab sa iyang pagpaubos sa kaugalingon ug sa iyang paghinulsol. PM 246.1

Samtang si Jacob nakigbugno sa Manulonda. may laing langitnong mensahero gipadala ngadto kang Esau. Diha sa usa ka damgo, nakita ni Esau ang iyang igsoon nga sulod sa kaluhaan ka tuig usa ka hininginlan gikan sa balay sa iyang amahan; iyang nasaksihan ang iyang kaguol sa iyang pagkahibalo nga namatay ang iyang inahan; iyang nakita siya nga gilibutan sa mga panon sa Dios. Gihinubay kining damgoha ni Esau ngadto sa iyang mga sundalo, uban sa mando nga dili pagadagmalan si Jacob, kay ang Dios sa iyang amahan naga uban kaniya. PM 246.2

Sa katapusan ang duha ka mga pundok nagkaduol sa usa’g usa, ang pangulo sa deserto nga nagapangulo sa iyang mga tawo nga iggugubat, ug si Jacob uban sa iyang mga asawa ug mga anak, nga ginaatiman sa mga magbalantay ug sa mga binatonan nga babaye, ug gisundan sa taas nga laray sa mga panon. Sa nagasandig siya sa iyang sungkod, ang patriarka milakang sa pagsugat sa panon sa mga sundalo. Luspad siya ug nabakol gumikan sa bag o pa lamang nga bugno, ug siya milakaw nga mahinay ug sa dakong kasakit, nga nagtakiang sa matag lakang; apan ang iyang panagway gisug an sa kalipay ug sa pakigdait. PM 246.3

Sa iyang pagkakita sa nabakol nga nagaantos, “si Esau midalagan sa pagsugat kaniya, ug migakos kaniya ug mipauraray siya sa iyang liog, ug iyang gihalokan siya; ug minghilak sila.” Genesis 33:4. Samtang nagtan aw sila sa talan awon, bisan ang bagisong mga kasingkasing sa mga sundalo ni Esau natandog. Bisan pa nga iyang nasultihan sila sa iyang damgo, wala sila makasabut sa kausaban nga nag abut sa ilang kapitan. Bisan ilang nasud ong ang kaluya sa patriarka, gamay ra ang ilang paghunahuna nga ang iyang kahuyang nahimong iyang kalig on. PM 246.4

Diha sa iyang gabii sa kasubo diha sa daplin sa Jaboc, sa diha nga ang kalaglagan daw diha sa iyang atubangan, si Jacob natudloan sa pagkakawang lamang sa panabang sa tawo, ug pagkawalay sukaranan ang tanang pagsalig sa tawohanon nga gahum. Iyang nakita nga ang iyang panabang magagikan lamang Kaniya nga iyang nasalaan sa hilabihan nga pagkamakasusubo. Sa kahimtang nga walay mahimo ug dili takus, nangamuyo siya sa saad sa Dios mahitungod sa kalooy ngadto sa mahinulsolon nga makasasala. Kadtong saara mao ang iyang kasigurohan nga ang Dios magpasaylo ug magdawat kaniya. Madali pa tingali moagi ang langit ug ang yuta, kay sa mapakyas kadtong pulonga; ug mao kini ang nagtabang kaniya latas niadtong makahahadlok nga bugno. PM 247.1

Ang eksperyensya ni Jacob sulod niadtong gabii sa “pagdumogay ug sa kasakit nagpaila sa pagsulay nga latas niini ang mga katawohan sa Dios lanahanglan magaagi sa dayon na sa ikaduhang pag anhi ni Cristo. Si manalagna nga Jeremias, diha sa balaan nga panan awon nga nagadungaw niini nga panahon, nag ingon: “Nakadungog kami ug tingog sa pagkurog, sa kahadlok, ug dili sa pakigdait,... Ang tanang mga nawong nangaluspad. Ah! pagkadako nianang adlawa nga walay mausa nga sama kaniya: ngani maoy panahon sa kasamok ni Jacob: apan siya maluwas gikan niana.” Jeremias 30:5-7. PM 247.2

Sa diha nga si Cristo mohunong na sa Iyang buhat ingon nga manlalaban alang sa tawo, unya kining maong panahon sa kasamok magasugod. Unya ang kaso sa matag kalag mahukman na, ug unya wala nay dugo sa pagpasig uli nga mohinlo gikan sa sala. Sa diha nga si Jesus mobiya na sa Iyang katungdanan sa pagkamanlalaban sa atubangan sa Dios, pagahimoon ang solemni nga pahibalo nga nagaingon, “Ang mamomuhat ug dautan, pabuhata gihapon siyag dautan; ug ang mahugaw papadayona gihapon siya sa pagkamahugaw; ug ang matarung, pabuhata gihapon siyag matarung; ug ang balaan, papadayona siya sa pagkabalaan.” Pinadayag 22:11. Unya ang nagapugong nga Espiritu sa Dios pagakohaon gikan sa yuta. Maingon nga si Jacob gihulga sa kamatayon sa iyang nasuko nga igsoon, mao man usab mamiligro ang katawohan sa Dios gikan sa dautan nga nagapangita sa paglaglag kanila. Ug sa samang paagi nga ang patriarka nakigbugno sa tibook nga gabii alang sa kaluwasan gikan sa kamot ni Esau, ang mga matarung mosinggit ngadto sa Dios sa adlaw ug sa gabii alang sa kaluwasan gikan sa mga kaaway nga nagalibot kanila. PM 247.3

Gisumbong ni Satanas si Jacob sa atubangan sa mga manulonda sa Dios, nga nag angkon sa katungod sa paglaglag kaniya tungod sa iyang sala; nasugyutan niya si Esau sa pagmartsa batok kaniya; ug niadtong taas nga gabii sa pagpakigbugno sa patriarka, naningkamot si Satanas sa pagpugos nganha kaniya sa pagbati mahitungod sa iyang sala, aron sa pagpaluya kaniya, ug sa pagpalugak sa iyang pagkupot sa Dios. Sa diha nga sa iyang kabalaka, si Jacob mikupot sa Manulonda, ug naghimo ug pangamuyo uban sa mga luha, ang langitnong Mensa hero, aron sa pagsulay sa iyang pagtoo, nagpahinumdum usab kaniya mahitungod sa iyang sala, ug naninguha sa paglighot gikan kaniya. Apan si Jacob wala molunga. Iyang nakat onan nga ang Dios maloloy on, ug tungod niini iyang gitugyan ang iyang kaugalingon diha sa iyang kalooy. Nagpahinumdum siya mahitungod sa iyang paghinulsol sa iyang sala, ug nangamuyo alang sa kaluwasan. Samtang iyang gisubay pag usab ang iyang kinabuhi, hapit siya mapadpad ngadto sa kawalad on sa paglaum, apan naggunit siya pag ayo sa Manulonda, ug uban sa mainiton, ug nagahigawas nga paghilak nag pugos sa iyang pangaliya hangtud siya midaug. PM 248.1

Mao kini ang esksperyensya sa katawohan sa Dios diha sa katapusan nilang panugakod sa mga gahum sa dautan. Pagasulavan sa Dios ang ilang pagtoo, ang ilang pagkamalahutayon, ug ang ilang pagsalig diha sa Iyang gahum sa pagluwas kinila. Si Satanas maninguha sa paghadlok kanila sa paghunahuna nga ang ilang mga kaso walay paglaum; nga ang ilang mga sala hilabihan nga pagkadako ug dili na mapasaylo. May lalum sila nga pagbati sa ilang mga kasaypanan, ug samtang ilang balikan sa pagtan aw ang ilang mga kinabuhi, molundag ang ilang mga paglaum. Apan sa paghinumdum sa kadako sa kalooy sa Dios, ug sa ilang kaugalingong tininuod nga paghinulsol, ilang hangyoon ang Iyang mga saad nga gihimo pinaagi kang Cristo ngadto sa walay mahimo ug mahinulsolon nga mga makasasala. Dili mapakyas ang ilang pagtoo tungod kay dili dayon gitubag ang ilang mga pag ampo. Ilang gunitan ang kusog sa Dios, sama sa paggunit ni Jacob sa Manulonda, ug ang sinultihan sa ilang mga kalag mao kini: “Dili ko ikaw buhian hangtud nga ako panalanginan mo.” PM 248.2

Kong wala hinulsoli ni Jacob ang iyang sala diha sa pagkoha sa katungod sa pagkapanganay pinaagi sa limbong, ang Dios dili unta makadungog sa iyang pagampo ug sa maloloyon magaamping sa iyang kinabuhi. Busa diha sa panahon sa kasamok, kong ang katawohan sa Dios wala nay masugid nga mga sala nga mopakita sa atubangan nila samtang ginsakit sila sa kahadlok ug sa kaguol, sila masanapan; ang pagkamawad an sa paglaum maoy moputol sa ilang pagtoo, ug dili sila makabaton sa pagsalig sa pagpangamuyo sa Dios alang sa kaluwasan. Apan samtang sila may halalum nga pagbati sa ilang pagkadili takus, wala silay tinipigan nga mga sayop nga ikapa dayag. Nianang hugnaa ang ilang mga sala nangapapas na sa mapasig ulion nga dugo ni Cristo, ug sila dili makadala kanila ngadto sa paghinumdum. PM 248.3

Linglahon ni Satanas ang daghan sa pagtoo nga ang Dios dili manumbaling sa ilang pagkadili matinumanon sa gagmay nga mga butang sa kinabuhi; apan si Jehova nagpakita diha sa Iyang pagdumala ni Jacob nga Siya magatugot o magapasagad sa dautan. Ang tanan nga maningkamut sa pagpamalibad o sa pagtabon sa ilang mga sala, ug tugotan sila nga magpabilin diha sa mga basahon sa langit, nga wala masugid ug wala mapasaylo, madaug ni Satanas. Sa magaka dugang ang kahalangdon sa katungdanan nga ilang gihuptan, maga labaw kamabug at ang ilang lihok diha sa panan aw sa Dios, ug magadugang ang pagkadili kaduhaduhaan sa kadaugan sa dakong kaaway. PM 249.1

Apan bisan pa niini ang kasaysayan sa kinabuhi ni Jacob maoy usa ka kasigurohan nga ang Dios dili magsalikway kanila nga gibudhian ngadto sa pagkasala, apan nagbalik nganha Kaniya uban sa tinuod nga paghinulsol. Pinaagi sa pagtugyan sa iyang kaugalingon ug sa nagpabilin nga pagtoo nga si Jacob nakakoha sa wala niya makoha pinaagi sa pagbugno diha sa iyang kaugalingon nga kusog. Niini gitudloan sa Dios ang Iyang ulipon nga ang diosnong gahum ug ang grasya lamang maoy makahatag sa panalangin nga iyang gihandum. Ingon niini ang mahinabo kanila nga nagkinabuhi sa katapusang mga adlaw. Samtang ang mga katalagman magalibut kanila, ug ang pagkawalad on sa paglaum moturok diha sa kalag, kinahanglan sila magasalig lamang diha sa mga pahanungdan sa pagkapinasig uli. Wala kitay mahimo sa atong kaugalingon. Diha sa atong pagkadili takus ug walay mahimo lanahanglan magasalig lata diha sa mga pahanung dan sa gilansang sa krus ug nabanhaw nga Manluluwas. Walay usa nga malaglag samtang ilang buhaton kini. Ang taas ug maitom nga kutay sa atong mga kalapasan anaa sa atubangan sa Walay Katapusan. Hingpit ang talaan; walay usa sa atong mga kasal anan ang nalimutan. Apan Siya nga nagpatalinghug sa mga hilak sa Iyang mga ulipon sa kakaraanan, magapatalinghug sa pag ampo sa pagtoo, ug magapasaylo sa atong mga kalapasan. Siya nakasaad, ug Siya magatuman sa Iyang pulong. PM 249.2

Nakadaug si Jacob tungod kay siya malahutayon ug matinguhaon. Ang iyang eksperyensya nagpamatuud sa gahum sa walay hunong nga pag ampo. Niining panahona karon kita kinahanglan magtoon niining leksyon sa masangputong pag ampo, ug sa pagtoo nga dili matarug. Ang labing dako nga mga kadaugan sa iglesya ni Cristo o sa tagsatagsa ka Cristohanon, dili mao kadtong nadaug pinaagi sa talento o sa edukasyon, pinaagi sa bahandi, o sa mga pabor sa mga katawohan. Sila mao ang mga kadaugan nga nadaug diha sa lawak pamatianan sa Dios, sa diha nga ang mainiton ug nagahingutas nga pagtoo nagagunit sa gamhanang bukton sa gahum. PM 250.1

Sila nga dili gustong mobiya sa tagsatagsa ka sala ug mangita sa mainiton sa panalangin sa Dios, dili makakaplag mini. Apan ang tanan nga mogunit sa mga saad sa Dios ingon sa gihimo ni Jacob, ug mahimong ingon ka mainiton ug ingon ka malahutayon ni Jacob, molampus ingon nga siya milampus. “Dili ba hatagan sa Dios ug husdsya ang Iyang mga pinili nga nagatuwaw ngadto Kaniya sa maadlaw ug sa magabii? Langaylangayan ba Niya sila? Sultihan ko kamo, nga sa madali Iyang hatagan sila ug husdsya.” Lukas 18 7, 8. PM 250.2