Ang Tuburan sa Kinabuhi

Didto sa Atabay ni Jacob

Sa dalan paingon ngadto sa Galilea si Jesus miagi sa Samaria. Udto kadto nga Siya miabut sa matahum nga Walog sa Sicar. Didto sa ganghaan niining walog mao ang atabay ni Jacob. Gikapoyan sa Iyang panaw, milingkod Siya dinhi aron pagpahulay samtang ang Iyang mga disipulo miadto sa pagpamalit ug pagkaon. TK 232.1

Ang mga Judiyo ug mga Samariahanon mga mapait nga mga kaaway, ug taman sa maarangan ang tanang pakigsandurot gilikayan nila tagsatagsa. Ang pagpakig-sabut kauban sa mga Samariahanon kon kinahanglanon giisip nga subay sa balaod sa mga rabbi; apan ang tanang katilingbanong pakig-abyan kanila gikondenar. Ang Judiyo dili makahulam gikan sa usa ka Samariahanon, ni modawat ug kalooy, dili gani bisan usa ka momho sa tinapay kun usa ka kabo sa tubig. Ang mga disipulo, sa pagpalit sa pagkaon, nagabuhat sibu sa batasan sa ilang nasud. Apan labaw niini wala sila maghimo. Ang pag-hangyo ug pabor sa mga Samariahanon, kun sa ilang paagi magpahimuot nila, wala mosulod sa hunahuna sa mga disipulo ni Kristo. TK 232.2

Samtang si Jesus milingkod sa kiliran sa atabay, na-luya Siya tungod sa kagutom ug kauhaw. Ang panaw su-kad sa buntag layo, ug karon ang adlaw sa kaudtohon TK 232.3

Gikapoy ug giuhaw gikan sa Iyang panaw, nangayo si Jesus ug tubig sa ba-bayeng Samarianhon aron Siya makainom. mituhop diha Kaniya. Ang Iyang kauhaw midugang pinaagi sa paghunahuna sa mabugnaw, makahupayng tubig sa duol, apan dili maabut Niya; kay wala Siya pisi kun timba sa tubig, ug ang atabay lalum. Ang bahin sa pagkatawhanon anaa Kaniya, ug naghulat Siya sa usa nga moabut sa pagkuha. TK 232.4

Usa ka babaye sa Samaria mipaduol, ug wala maka-tagad sa Iyang presensia, mipuno sa iyang pitsil sa tubig. Samtang siya mitalikod sa paglakaw, si Jesus na-ngayo kaniya ug ilimnon. Kanang matang sa pabor walay taga Silangan nga mobalibad. Didto sa Silangan, ang tubig ginganlan nga “gasa gikan sa Dios.” Ang paghatag ug pag-inum sa giuhaw nga magpapanaw giila nga katungdanan nga sagrado nga ang mga Arabi sa desierto molakaw sa ilang dalan aron sa paghimo niining buhata. Ang kasuko sa mga Judiyo batok sa mga Samariahanon nakapugong sa babaye sa paghatag sa kalooy ngadto kang Jesus; apan ang Manluluwas nangita nga maka-kaplag ug yawi ngadto niining kasingkasing, ug uban sa taktika nga natawo sa diosnong gugma, Siya naghangyo, wala itanyag, usa ka pabor. Ang pagtanyag sa kalooy tingali balibaran; apan ang pagsalig makapukaw sa pagsalig. Ang Hari sa langit miabut niining sinalikway nga kalag, naghangyo ug serbisyo sa iyang mga kamot. Siya nga naghimo sa kadagatan, kinsa nagmando sa mga tubig sa dagkung giladmon, kinsa nag-abli sa mga tuboran ug mga tubig agianan sa yuta, mipahulay gikan sa Iyang kakapoy sa atabay ni Jacob, ug nagasalig sa kalooy sa estranyo bisan sa gasa sa ilimnon nga tubig. TK 234.1

Ang babaye nakakita nga si Jesus usa ka Judiyo. Sa iyang katingala nahikalimot siya sa paghatag sa hangyo, apan naninguha sa paghibalo sa katarungan niini. “Na-unsa ba nga Ikaw nga usa ka Judiyo mihangyo man nga paimnon ko nga usa ka babayeng Samariahanon?” TK 234.2

Si Jesus mitubag, “Kon nasayud ka pa lamang sa gasa sa Dios, ug kon kinsa kining nagaingon kanimo, Paimna ra Ako; mangayo ka gayud unta Kaniya, ug ikaw hatagan Niyang buhi nga tubig.” Ikaw mahibulong nga Ako mohangyo kanimo bisan sa diyotay nga pabor sa diyotay nga tubig gikan sa atabay sa atong tiilan. Kon ikaw nangayo pa Kanako, Ako makahatag unta kanimo sa pag-inum sa tubig sa kinabuhing dayon. TK 234.3

Ang babaye wala makasabut sa mga pulong ni Kristo, apan siya nagbati sa ilang solemning tuyo. Ang iyang mabaw ug siaw nga batasan nagsugod pagkabalhin. Pa-nanglitan nga si Jesus misulti kabahin sa atabay sa ilang atubangan, siya miingon, “Senyor, Ikaw wala ganiy arang ikatimba, ug ang atabay lalum; asa man Nimo ku-haa kanang Imong buhi nga tubig? Labaw Ka pa ba sa among ginikanan nga si Jacob nga maoy naghatag ka-namo niining atabay, ug sa tubig niini nag-inum siya?” Iyang nakita sa atubangan niya ang usa lamang ka puma-panaw, maluya ug abugon. Sa iyang hunahuna iyang gi-tandi Siya uban sa dungog ni Patriarka Jacob. Iyang gi-tagoan ang pagbati, nga natural, nga walay laing atabay nga makapariho nianang gihatag sa mga amahan. Siya naglantaw balik ngadto sa mga amahan, ngadto sa pag-abut sa Mesiyas, samtang ang paglaum sa mga amahan, ang Mesiyas sa Iyang kaugalingon, diha sa iyang kiliran, ug wala siya mahibalo. Pila ka mga kalag nga giuhaw ka-rong adlawa nga suod sa buhing tuboran, apan naglantaw sa layo alang sa tuboran sa atabay sa kinabuhi! “Ayaw pag-ingon sa sulod sa imong kasingkasing, Kinsa bay mosaka sa langit? kana mao, ang pagdala ni Kristo ngari sa ubos gikan sa itaas: kun, Kinsa may mokanaug sa bung-aw? nga sa ato pa, aron sa pagdala kang Kristo sa itaas gikan sa mga patay. . . . Ang pulong haduol ka-nimo, anaa ra sa imong baba ug sa sulod sa imong kasingkasing: . . . kay kon pinaagi sa imong baba magasu-gid ikaw nga si Jesus mao ang Ginoo, ug magatuo sa sulod sa imong kasingkasing nga Siya gibanhaw sa Dios gikan sa mga patay, nan, maluwas ikaw.” Rom. 10:6-9. TK 235.1

Si Jesus wala dayon motubag sa pangutana kabahin Kaniya, apan sa solemning kamatuoran Siya miingon, “Bisan kinsa ang moinum niining tubig uhawon pag-usab: apan bisan kinsa ang moinum sa tubig nga Akong igahatag kaniya dili na pagauhawon pag-usab; apan ang tubig nga Akong igahatag kaniya alang kaniya sama sa tubig sa atabay nga nagatubod ngadto sa kinabuhing walay katapusan.” TK 236.1

Siya nga nangita sa pagtagbaw sa iyang kauhaw sa tuboran niining kalibutan moinum lamang aron uhawon pag-usab. Bisan asa ang mga tawo wala matagbaw. Sila naghandum sa usa ka butang nga makatagbaw sa ilang kalag. Usa lamang ang makahibalag nianang kinahanglan. Ang gikinahanglan sa kalibutan, “Ang Handum sa tanang mga nasud,” mao si Kristo. Ang diosnong grasya nga Siya lamang ang makahatag, mao ang buhing tubig, makapaputli, makapabugnaw, ug makahupay sa kalag. TK 236.2

Si Jesus wala maghatag sa idiya nga bisan usa lamang ka pag-inum sa tubig sa kinabuhi igo na sa magda-dawat. Siya nga makatilaw sa gugma ni Kristo kanunay nga maghandum pagpadugang; apan wala nay iyang la-ing pangitaon. Ang bahandi, ang mga dungog, ug mga kalipayan sa kalibutan dili na makadani kaniya. Ang kanunay nga singgit sa iyang kasingkasing mao, Pagdugang pa diha Kanimo. Ug Siya nga magpadayag sa kalag sa iyang kinahanglan nagahulat sa pagtagbaw sa iyang ka-gutom ug kauhaw. Ang tanang tawhanong tinubdan ug pagsalig mapakyas. Ang mga tadyaw mawad-an sa sulod, ang mga danaw mahubsan; apan ang atong Manluluwas dili mahubsan nga tuburan. Tingali kita moinum, ug moinum pag-usab, ug makakita kanunay sa presko nga dugang sa tubig. Siya diin si Kristo nagapuyo aduna sa sulod niya nianang tuburan sa panalangin,—”usa ka atabay sa tubig nga nagtubod ngadto sa kinabuhing walay katapusan.” Gikan niining tinubdan makakuha siya sa kusog ug grasya nga igo sa tanan niyang mga kinahanglan. Samtang si Jesus misulti sa buhing tubig, ang babaye mitan-aw diha Kaniya uban sa pagtagad nga ma-kahibulong. Iyang napukaw ang iyang interes ug naka-papukaw sa handum alang sa gasa nga Iyang gisulti. Siya nakasabut nga dili ang tubig sa atabay ni Jacob nga Iyang gihisgutan; kay kini kanunay niyang gigamit, na-gainum, ug giuhaw pag-usab. “Senyor,” siya miingon, “hatagi ako niining tubig, aron dili na ako uhawon, ni moanhi pa sa pagtimba.” TK 236.3

Karon si Jesus midali pagbalhin sa ilang gipanagsul-tihan. Sa dili pa kining kalag makadawat sa gasa nga Iyang ihatag, kinahanglan siya dad-on sa pag-ila sa iyang sala ug iyang Manluluwas. Siya “miingon ngadto kaniya, Lumakaw ka ug tawgon mo ang imong bana, ug mobalik ka dinhi.” Siya mitubag, “Ako walay bana.” Pinaagi niana siya naglaum nga mapunggan ang tanang pagpangu-tana nianang butanga. Apan ang Manluluwas mipadayon, “Maayo ang imong pagkasulti, ako walay bana; kay ikaw adunay lima ka bana; ug ang anaa uban kanimo karon dili imong bana: niana mag-ingon ka sa matuod.” TK 237.1

Ang nagpatalinghog mikurog. Usa ka mesterioso nga kamot nagpakli sa mga dahon sa kasaysayan sa iyang kinabuhi, nga gipadayag kadtong iyang gilauman sa pag-tago hangtud sa kahangturan. Kinsa man Siya nga ma-kabasa sa mga sekreto sa iyang kinabuhi? Dunay miabut kaniyang mga hunahuna sa eternidad, sa paghukom nga umalabut, nga ang tanan nga karon ginatago ipadayag. Diha niining kahayag, ang tanlag napukaw. TK 237.2

Wala na siyay ikalimod, apan siya naninguha sa pag-likay sa tanang paghisgot sa mga suheto nga dili angay. Uban sa halalum nga pagtahud nga diosnon, siya miingon, “Senyor, ako nagatuo nga Ikaw usa ka manalag-na.” Unya, naglaum sa pagpahilum sa konbiksion, siya mihisgot sa mga punto sa tinuhoanong kasamok. Kon kini manalagna sa pagkamatuod Siya makahatag kaniya sa instruksion kabahin sa mga butang nga sa dugay na nga gikalantugian. TK 237.3

Sa mapailubon si Jesus nagtugot kaniya sa pagman-do sa pagsinultihay kon iyang gusto. Apan Iyang giban-tayan ang higayon nga makausab Siya pagdala sa kamatuoran diritso sa iyang kasingkasing. “Ang atong mga amahan nagsimba niining bukid,” siya miingon, “ug ikaw miingon, nga didto sa Jerusalem mao ang dapit diin ang mga tawo magsimba.” Makita na ang Bukid sa Gerizim. Ang iyang templo naguba, ug ang altar na lang ang na-habilin. Ang dapit sa pagsimba mao ang suheto nga gi-panag-awayan sa mga Judiyo ug mga Samariahanon. Ang pila sa mga kagikan sa ulahing mga tawo kaniadto nasa-kup sa Israel; apan tungod sa ilang mga sala, ang Ginoo nagpaantus nila nga mapildi sa nasud nga nag-ampo sa diosdios. Sa daghang mga tuig sila gisagol sa mga nanag-simba sa larawan, kansang tinuhoan nakatakod sa ilang kaugalingon. Matuod nga sila nag-ingon nga ang ilang mga larawan magpahinumdum lamang kanila sa buhing Dios, ang Magmamando sa universo; apan bisan pa niini ang mga tawo gidala sa pagsimba sa ilang mga larawan. TK 238.1

Sa gitukod pag-usab ang templo sa Jerusalem sa pa-nahon ni Ezra, ang mga Samariahanon nagtinguha sa paghiusa kauban sa mga Judiyo sa pagtukod niini. Ki-ning higayon gidumili kanila, ug ang mapait nga panag-samok miabut sa taliwala niining duha ka katawhan. Ang mga Samariahanon nagtukod ug kaatbang nga templo sa Gerizim. Dinhi sila misimba sumala sa tulomanon ni Moises, bisan dili sila sa kinatibuk-an nagsalikway sa pagsimba sa larawan. Apan ang kalaglagan miabut kanila, ang ilang templo nalaglag sa ilang mga kaaway, ug daw sila mailalum sa tunglo; apan nagpabilin gihapon sila sa ilang mga tradisyon ug ilang mga porma sa pagsimba. Dili sila moila sa templo sa Jerusalem nga mao ang balay sa Dios, ni mosugot nga ang tinuhoan sa mga Judiyo labaw kay sa ilang kaugalingon. TK 238.2

Sa pagtubag sa babaye, si Jesus miingon, “Tumoo ka Kanako, ang takna moabut, diin ikaw dili na maka-simba sa Amahan dinhi niining bukira ug didto sa Jeru-salem. Ikaw magasimba sa wala nimo mahibaloi: kami nahibalo sa among ginasimba: kay ang kaluwasan alang sa mga Judiyo.” Si Jesus nagpakita nga Siya gawas sa mga pagdumot sa mga Judiyo batok sa mga Samariahanon. Karon Iyang gipangita ang pagbungkag niining pagdumot niining Samariahanon batok sa mga Judiyo. Samtang naghisgot sa kamatuoran nga ang pagtuo sa mga Samariahanon nahugawan tungod sa pagsimba sa larawan, Siya nagpahibalo nga ang dakung mga kamatuoran sa kaluwasan gitugyan ngadto sa mga Judiyo, ug nga sa taliwala nila ang Mesiyas mopakita. Sa Sagradong mga Sinulat aduna silay klaro nga pagpadayag sa kinaiya sa Dios ug ang mga prinsipio sa Iyang gobierno. Si Jesus nag-isip sa Iyang kaugalingon kauban sa mga Judiyo sama niadtong gihatagan sa Dios sa kaalam sa Iyang kaugalingon. TK 239.1

Siya naghandum sa pagtuboy sa mga hunahuna sa Iyang magpapatalinghog ibabaw sa mga butang nga por-ma ug seremonyas, ug mga pangutana nga magdala sa paglalis. “Ang takna moabut,” Siya miingon, “ug karon mao na, nga ang matuod magsisimba magasimba sa Amahan sa Espiritu ug sa kamatuoran: kay ang Amahan nangita niadtong nagasimba Kaniya. Ang Dios Espiritu man: ug sila nga mosimba Kaniya magsimba Kaniya sa espiritu ug sa kamatuoran.” TK 239.2

Dinhi gipahayag ang samang kamatuoran nga gipa-hayag ni Jesus ngadto kang Nicodemus sa dihang miingon Siya, “Gawas kon ang tawo matawo gikan sa itaas, dili siya makakita sa ginharian sa Dios.” Juan 3:3, margin. Dili sa pagpangita sa balaang bukid kun sa sagradong templo nga ang tawo madala ngadto sa pagpa-kigtipon sa langit. Ang tinuhoan dili nahimutang lamang sa pormang makita sa gawas ug mga seremonyas. Ang ti nuhoan nga nagagikan sa Dios mao lamang ang tinuhoan nga magdala ngadto sa Dios. Aron nga makaalagad Kaniya sa husto, kinahanglan nga kita matawo sa dios-nong Espiritu. Kini makaputli sa kasingkasing ug maka-pabag-o sa hunahuna, nga maghatag kanato sa bag-ong kadasig sa paghibalo ug paghigugma sa Dios. Kini maghatag kanato sa matinumanong pagsugot sa tanan Niyang mga tulomanon. Mao kini ang tinuod nga pagsimba. Mao kini ang bunga sa pagbuhat sa Espiritu Santo. Pinaagi sa Espiritu ang tagsatagsa ka maminatud-ong pag-ampo nasulat, ug kanang pag-ampoa madawat ngadto sa Dios. Kon ang kalag mokab-ut ngadto sa Dios, diha ang pagbuhat sa Espiritu makita, ug ang Dios magpakita sa Iyang kaugalingon niining kalag. Alang nianang magsi-simba Siya nagapangita. Siya nagahulat sa pagdawat kanila, ug maghimo kanila nga Iyang mga anak nga lalake ug babaye. TK 239.3

Samtang ang babaye nakigsulti kang Jesus, siya na-tandog sa Iyang mga pulong. Wala siya makabati sukad nianang pagpahayag gikan sa mga saserdote sa iyang ka-tawhan kun sa mga Judiyo. Samtang ang kaagi sa iyang kinabuhi gibuklad sa iyang atubangan, siya nahimong nagabati sa iyang dakung kinahanglan. Siya nakasabut sa kauhaw sa iyang kalag, diin ang mga tubig sa atabay sa Sicar dili makatagbaw. Walay bisan unsa nga naka-hibalag niya nga nakapapukaw sa iyang hataas nga kinahanglan. Si Jesus nagdani kaniya nga Siya makabasa sa mga tinago sa iyang kinabuhi; apan siya nagbati nga Siya maoy Iyang higala, nalooy ug nahigugma kaniya. Samtang ang kaputli sa Iyang presensia nagkondenar sa iyang sala, Siya wala mosulti ug pulong sa pagdaut, apan nagsulti kaniya sa Iyang grasya, nga makapabag-o sa kalag. Misugod siya sa pagbaton ug konbiksion sa Iyang kinaiya. Ang pangutana mitungha sa iyang hunahuna, dili ba kini tingali ang dugay-nang-gilantaw-nga Mesiyas? Miingon siya ngadto Kaniya, “Ako nahibalo nga ang Mesiyas moabut, kinsa ginganlan ug Kristo: kon Siya moan-hi, Siya magsulti kanamo sa tanang mga butang.” Si Jesus mitubag, “Ako nga nagsulti kanimo mao Ako.” TK 240.1

Samtang ang babaye nakabati niining mga pulonga, ang pagtuo mitubo sa iyang kasingkasing. Iyang gidawat ang kahibulongang pahibalo gikan sa mga ngabil sa langitnong Magtutudlo. TK 241.1

Kining babayehana adunay kahimtang sa hunahuna nga nadani. Siya andam sa pagdawat sa dungganong pagpadayag; kay siya interesado sa mga Kasulatan, ug ang Espiritu Santo nag-andam sa iyang hunahuna sa pagdawat sa dugang kahayag. Siya mituon sa Daan nga Tu-gon nga saad, “Ang Ginoo nga imong Dios pagpatindog diha kaninyo sa usa ka manalagna gikan sa taliwala ninyo, sa inyong mga igsuon, nga sama kanako; ngadto Kaniya magpatalinghog kamo.” Deut. 18:15. Siya naghan-dum sa pagsabut niining tagna. Ang kahayag nagdan-ag na sa iyang hunahuna. Ang tubig sa kinabuhi, ang espiri-tuhanong kinabuhi nga ihatag ni Kristo sa tagsatagsa ka giuhawng kalag, misugod pagtubod sa iyang kasingkasing. Ang Espiritu sa Ginoo nagabuhat na diha kaniya. TK 241.2

Ang yanong pahayag nga gihimo ni Kristo ngadto ni-ining babaye dili mahimo ngadto sa mga Judiyo nga nag-pakamatarung sa kaugalingon. Si Kristo daw nagpana-gana kon Siya mosulti kanila. Kadtong wala isulti ngadto sa mga Judiyo, ug diin ang mga disipulo human niana gisultihan sa pagtago niini, gipadayag ngadto kaniya. Si Jesus nakakita nga iyang gamiton ang iyang kahibalo sa pagdala sa uban nga makaambit sa Iyang grasya. TK 241.3

Sa diha nga ang mga disipulo mibalik gikan sa ilang buhat, sila natingala nga nakaplagan nila ang ilang Aga-lon nga nakigsulti sa babaye. Siya wala makakuha sa ma-bugnaw nga ilimnon nga Iyang gihandum, ug wala Siya mohunong aron pagkaon sa kalan-on nga gidala sa Iyang mga disipulo. Sa dihang wala na ang babaye, ang mga disipulo mihangyo Kaniya sa pagkaon. Ilang nakita nga Siya naghilum, nagpamalandong, sama nga halalum ang panghunahuna. Ang Iyang dagway nagdan-ag sa kahayag, ug sila nahadlok sa pagbalda sa Iyang pagpakig-uban sa langit. Apan sila nahibalo nga Siya maluya ug gilaayan, ug naghunahuna nga maoy ilang katungdanan sa pagpa-hinumdum Kaniya sa Iyang kinahanglan sa panglawas. Si Jesus miila sa ilang mahigugmaong interes, ug Siya miingon, “Ako adunay kalan-on nga pagakan-on nga wala ninyo mahibaloi.” TK 241.4

Ang mga disipulo nahibulong kinsa ang nagdala Kaniya sa pagkaon; Apan Siya mipatin-aw, “Ang Akong pagkaon mao ang pagbuhat sa kabubut-on sa nagpadala Ka-nako, ug ang pagtuman sa Iyang bulohaton.” Juan 4:34, R.V. Samtang ang Iyang mga pulong ngadto sa babaye nakapamata sa iyang konsiyensia, si Jesus nalipay. Iyang nakita siya nga nag-inum sa tubig sa kinabuhi, ug ang Iyang kaugalingon nga kagutom ug kauhaw natagbaw. Ang pagtapus sa Iyang buhat nga Iyang gibilin sa langit pagbuhat nakapalig-on sa Manluluwas sa Iyang pagbud-lay, ug nakatuboy Kaniya ibabaw sa tawhanong kinahanglan. Ang pag-alagad sa usa ka kalag nga gigutom ug gi-uhaw sa kamatuoran labi pang mapasalamaton ngadto Kaniya kay sa pagkaon ug pag-inum. Makapahupay, ug makapapresko, ngadto Kaniya. Ang pagkaluoy mao ang kinabuhi sa Iyang kalag. TK 242.1

Ang atong Manluluwas giuhaw nga mailhan. Siya gi-gutom sa kalooy ug gugma alang niadtong Iyang gipalit sa Iyang kaugalingong dugo. Siya naghandum sa dili ma-tukib nga tinguha nga sila moduol Kaniya ug makada-wat sa kinabuhi. Samtang ang inahan nagbantay alang sa pahiyum sa pag-ila gikan sa iyang diyotayng bata, nga na-gasulti sa banagbanag sa kahibalo, mao man usab si Kristo nagbantay sa pagpahayag sa mapasalamatong gugma, nga nagpakita sa espirituhanong kinabuhi nga misu-god na sa kalag. TK 242.2

Ang babaye napuno sa kalipay samtang siya nagpatalinghog sa mga pulong ni Kristo. Ang kahibulongang pagpadayag daw milabaw sa gahum. Sa gibiyaan ang iyang sudlanan sa tubig, mibalik siya sa siyudad, aron pagdala sa mensahe ngadto sa uban. Si Jesus nahibalo ngano nga siya mipahawa. Sa pagbiya sa iyang sudlanan sa tubig sama sa nagsulti sa walay sayup sa epikto sa Iyang mga pulong. Maoy masingkamotong handum sa Iyang kalag sa pagdawat sa buhing tubig; ug iyang naka-limtan ang iyang tuyo didto sa atabay, iyang nakalimtan ang kauhaw sa Manluluwas, nga may tuyo siya sa paghatag. Uban sa kasingkasing nga nagaawas sa kalipay, siya midali sa iyang dalan, aron paghatag sa uban sa bi-lilhong kahayag nga iyang nadawat. TK 242.3

“Umari kamo, tan-awa ninyo ang usa ka tawo nga mitug-an kanako sa tanang nabuhat ko,’’ miingon siya ngadto sa mga tawo sa siyudad. “Dili ba kaha kini ang Kristo?” Ang iyang mga pulong nakatandog sa ilang mga kasingkasing. Adunay bag-ong gipahayag sa iyang dagway, usa ka pagkabalhin sa iyang tibuok panagway. Sila in-teresado sa pagpakigkita kang Jesus. “Ug sila nanggula sa siyudad, ug miadto ngadto Kaniya.” TK 243.1

Samtang si Jesus milingkod sa kilid sa atabay, Siya mitan-aw sa kaumhan nga uhay nga gibuklad sa atubangan Niya, ang ilang malumong kalunhaw natandog sa bulawanong kahayag sa adlaw. Sa mitudlo sa Iyang mga disipulo ngadto sa talan-awon, Iya kining gigamit ingon nga simbolo: “Dili kamo mag-ingon, Upat pa ka bulan, moabut na ang ting-ani? Ania karon, Ako magaingon ngadto kaninyo, iyahat ang inyong mga mata, ug tan-awa ang mga kaumhan; kay sila hinog na aron pagaanihon.” Ug samtang Siya misulti, mitan-aw Siya sa mga pundok nga nagapadulong sa atabay. Upat pa ka bulan hangtud ngadto sa pag-ani sa mga uhay, apan ania ang alanihon nga andam nga anihon. TK 243.2

“Siya nga magaani,” Siya miingon, “magadawat ug suhol, ug magahipus ug bunga alang sa kinabuhi nga dayon; aron ang magpupugas ug ang mag-aani managdu-yog sa kalipay. Ug ania dinhi ang giingon matuod, Usa ang magapugas, ug lain ang magaani.” Dinhi si Kristo nagtudlo sa sagradong serbisyo nga gipahinungod ngadto sa Dios pinaagi niadtong nagadawat sa maayong ba-lita. Sila magamao ang Iyang mga buhing mga tinugya-nan. Siya nagkinahanglan sa ilang tinagsa nga serbisyo. Ug kon kita magpugas kun mag-ani, kita naghulat alang sa Dios. Ang usa magpugas sa binhi; ang lain magtigum sa pag-ani; ug kining duha ang magpupugas ug ang magaani makadawat sa mga suhol. Silang duha magakalipay sa balus sa ilang kahago. TK 243.3

Si Jesus miingon ngadto sa mga disipulo, “Ako nag-sugo kaninyo sa pag-ani niadtong wala ninyo budlayi: ang uban mao ang nagbudlay, ug kamo nanagpakaambit sa ilang binudlayan.” Ang Manluluwas dinhi naglantaw niadtong dakung panagtigum sa adlaw sa Pentikoste. Ang mga disipulo wala magtagad niini nga resulta sa ilang kaugalingong paningkamot. Sila nagasulod sa kinabud-layan sa ubang tawo. Sukad mahulog si Adan si Kristo nagtugyan sa binhi sa pulong ngadto sa Iyang mga pi-niling mga sulogoon, aron igatanum sa tawhanong kasingkasing, ug ang dili makitang tinugyanan, bisan ang walay katapusang gahum, nagbuhat sa mahilum apan sa epekto aron pagdala sa pag-ani. Ang yamog ug ang ulan ug ang silaw sa grasya sa Dios gihatag, aron pag-papresko, ug paggalam sa binhi sa kamatuoran. Si Kristo hapit na nga magtubig sa binhi uban sa Iyang kaugalingong dugo. Ang Iyang mga disipulo nakabaton sa pribilihiyo nga mahimong magbubuhat kauban sa iyang Dios. Sila masigkamagbubuhat kauban ni Kristo ug sa mga balaang mga tawo sa karaang panahon. Pinaagi sa pagbubo sa Espiritu Santo sa panahon sa Pentikostes, mga linibo ang pagakonbertihon sa usa ka adlaw. Mao kini ang resulta sa pagpugas ni Kristo, ang pag-ani sa Iyang buhat. TK 244.1

Sa mga pulong nga gisulti ngadto sa babaye didto sa atabay, ang maayong binhi natanum, ug unsa ka dali nga ang pag-ani nadawat dayon. Ang mga Samariahanon miabut ug nagpatalinghog ni Jesus, ug mituo Kaniya. Nagpundok libut Niya sa atabay, sila naghatag Kaniyag daghang mga pangutana, ug sa matinguhaon midawat sa Iyang pagpatin-aw sa daghang mga butang nga ma-ngitngit alang kanila. Samtang sila nagpatalinghog, ang ilang kalibog misugod pagkahanaw. Sila sama sa ka-tawhan sa dakung kangitngit nga nagasubay sa kalit nga dan-ag sa kahayag hangtud nga ilang nakaplagan ang adlaw. Apan sila wala matagbaw niining mubong pakigsulti Kaniya. Sila nagtinguha sa pagpatalinghog ug dugang pa, ug gusto nila nga ang ilang mga higala makapatalinghog niining kahibulongang magtutudlo. Sila nagdapit Kaniya ngadto sa ilang siyudad, ug naghangyo Kaniya nga magpabilin. Sulod sa duha ka adlaw nagpabilin Siya didto sa Samaria, ug daghang mga tawo ang mituo Kaniya. TK 245.1

Ang mga Pariseo misaway sa pagkayano ni Jesus. Wala nila ilha ang Iyang mga milagro, ug nagkinahang-lan sa ilhanan nga Siya mao ang Anak sa Dios. Apan ang mga Samariahanon wala mangita ug ilhanan, ug si Jesus wala maghimog mga milagro sa taliwala nila, gawas sa pagpadayag sa mga sekreto sa kinabuhi niadtong babaye didto sa atabay. Apan daghan ang midawat Kaniya. Sa ilang bag-ong kalipay, miingon sila ngadto sa babaye, “Karon kami mituo, dili tungod sa imong gi-ingon; kay kami nakadungog Kaniya, ug among naila nga Siya sa pagkamatuod si Kristo, ang Manluluwas sa kalibutan.” TK 245.2

Ang mga Samariahanon mituo nga ang Mesiyas mo-abut ingon nga Manluluwas, dili lamang sa mga Judiyo, apan sa kalibutan. Ang Espiritu Santo pinaagi kang Moises nagsulti kaniadto nga Siya ingon sa Manalagna nga gipadala gikan sa Dios. Pinaagi kang Jacob ginapahibalo nga diha Kaniya mao ang panagtigum sa mga tawo; ug pinaagi kang Abraham, nga diha Kaniya ang tanang mga nasud sa yuta pagapanalanginan. Niining mga kasulatan ang mga tawo sa Samaria nagpasikad sa ilang pagtuo diha sa Mesiyas. Ang kamatuoran nga ang mga Judiyo naghubad sa sayop sa ulahing mga manalag-na, nga nagpanihungod sa unang pag-anhi sa himaya sa ikaduhang pag-anhi ni Kristo, nakadala sa mga Samariahanon sa pagbiya sa tanan nga sagradong mga sinulat gawas niadtong gihatag pinaagi kang Moises. Apan sa diha nga ang Manluluwas nagbanlas niining palso nga paghubad, daghan ang midawat sa ulahing mga tagna ug sa mga pulong ni Kristo sa Iyang kaugalingon kabahin sa ginharian sa Dios. TK 245.3

Si Jesus misugod sa pagbungkag sa bongbong nga nag-ali sa taliwala sa Judiyo ug sa Hentil, ug pagwali sa kaluwasan ngadto sa kalibutan. Bisan Siya Judiyo, Siya nakigtipon sa walay pagpugong kauban sa mga Samariahanon, gibutang nga walay hinungdan ang batasang Pinariseo sa Iyang nasud. Sa atubangan sa ilang pagdu-mot Iyang gidawat ang pagabi-abi niining tinamayng mga tawo. Siya natulog ilalum sa ilang mga atop, mi-kaon kauban nila sa ilang mga lamesa,—miapil pagkaon sa inandam kalan-on sa ilang mga kamot,—nanudlo sa ilang mga dalan, ug nagtratar kanila sa dakung kalooy ug pagtahud. TK 246.1

Didto sa templo sa Jerusalem usa ka mubo nga bongbong nag-ulang sa gawas hawanan gikan sa tanang ubang bahin sa sagradong gambalay. Diha niining bongbong may mga sinulat gikan sa nagkalainlaing sinultihan nagasulti nga walay lain kon dili ang mga Judiyo lamang ang gitugotan sa pag-agi niadtong utlanan. Kon ang Hentil magpaaron ingnon pagsulod sa sulod, siya makahu-gaw sa templo, ug magabayad sa silot sa iyang kinabuhi. Apan si Jesus, ang unang naghimo sa templo ug sa iyang serbisyo, nagkabig sa mga Hentil ngadto Kaniya, pinaagi sa higot sa tawhanong kalooy, samtang ang Iyang diosnong grasya nagdala kanila sa kaluwasan diin gisa-likway sa mga Judiyo. TK 246.2

Ang pagpabilin ni Jesus sa Samaria gihimo nga pa-nalangin sa Iyang mga disipulo, kinsa nailalum pa sa inpluwensia sa igpaaron-ingonon nga mga Judiyo. Siya nagbati nga ang pagkamaminatud-on ngadto sa ilang ka-ugalingong nasud nagkinahanglan nga sila magtago ug pagdumot batok sa mga Samariahanon. Sila nahibulong sa batasan ni Jesus. Dili sila makabalibad sa pagsunod sa Iyang sumbanan, ug sa panahon sa duha ka adlaw didto sa Samaria, ang paghigugma ngadto Kaniya naka-himo sa ilang mga pagdumot nga napunggan; apan sa ilang kasingkasing wala sila mag inuliay. Sila mahinay sa pagsabut nga ang ilang kalagot ug kasuko naghatag ug dapit sa kalooy ug simpatiya. Apan human sa pagkayab sa Ginoo, ang Iyang mga leksiyon mibalik ngadto kanila uban sa bag-ong kahulogan. Human sa pagbubo sa Espiritu Santo, ilang gihisgotan ang tinan-awan, ang Iyang mga pulong, ang respito ug kalumo sa Iyang pamarug ngadto niining tinamayng mga lumalangyaw. Sa diha nga si Pedro miadto sa pagwali sa Samaria, siya nagdala sa sama nga espiritu sa iyang buhat. Sa dihang gitawag si Juan ngadto sa Epeso ug Samaria, iyang nahinumduman ang experiensia sa Sechem, ug napuno sa pagpasalamat ngadto sa diosnong Magtutudlo, kinsa, nakalantaw sa kalisdanan nga ilang hibalagon, naghatag kanilag hina-bang sa Iyang sumbanan. TK 247.1

Ang Manluluwas sa gihapon nagdala sa unahan sa sa-mang buhat sama sa Iyang pagtanyag sa tubig sa kinabuhi ngadto sa babaye sa Samaria. Kadtong nagtawag sa ilang kaugalingon nga mga sumosunod Niya tingali magtamay ug maglikay sa mga tawong sinalikway; apan walay higayon sa pagkatawo kun nasyonalidad, walay kahimtang sa kinabuhi, nga makapatalikod sa Iyang gugma alang sa mga tawo. Sa tagsatagsa ka kalag, bisan unsa ka makasasala, si Jesus miingon, Kon ikaw ma-ngayo Kanako, Ako magahatag kaninyo sa tubig nga buhi. TK 247.2

Ang maayong balita nga pagdapit dili pasigpiton, ug ipahayag lamang sa mga piniling pila ka buok, kinsa, nga atong gihunahuna, nakahatag nato ug dungog kon sila modawat niini. Ang mensahe igahatag ngadto sa tanan. Bisan asa nga ang mga kasingkasing maablihan alang sa kamatuoran, si Kristo andam sa pagtudlo kanila. Iyang ipakita kanila ang Amahan, ug ang pagsimba nga madawat Niya kinsa makabasa sa kasingkasing. Alang niana dili Siya magagamit sa mga sambingay. Ngadto kanila, sama sa babaye didto sa atabay, Siya miingon, “Ako nga nagasulti kanimo mao Ako.” TK 248.1

Sa dihang si Jesus milingkod sa pagpahulay sa atabay ni Jacob, Siya miabut gikan sa Judea, diin ang Iyang pagbuhat diyotay lang ug bunga. Siya gisalikway sa mga saserdote ug mga rabbi, ug bisan ang mga tawo kinsa nag-angkon nga Iyang mga disipulo napakyas sa pag-ila sa Iyang diosnong kinaiya. Siya maluya ug gikapuyan; apan wala Niya pasagdi ang higayon sa pagsulti sa usa ka babaye, bisan siya lumalangyaw, dili sakup sa Israel, ug nagpuyo sa dayag nga sala. TK 248.2

Ang Manluluwas wala maghulat sa daghang kataw-han nga managtigum. Usahay Siya magsugod sa Iyang mga leksiyon nga may pila ka buok nga magtigum libut Kaniya, apan ang tagsatagsa ka lumalabay mohunong sa pagpatalinghog, hangtud ang dakung panon sa kataw-han makadungog sa kahibulong ug katingala sa mga pulong sa Dios pinaagi sa pinadala-sa-langit nga Magtutud-lo. Ang magbubuhat kang Kristo dili magabati nga dili siya makasulti sa samang kaminatud-on ngadto sa pila ka magpapatalinghog kay sa dakung panon. Tingali usa lang ang magpatalinghog sa mensahe; apan kinsay makasulti unsa ka layo ang maabut sa iyang inpluwensia? Daw diyotay lang nga butang, bisan pa sa Iyang mga disipulo, alang sa Manluluwas sa paggamit sa Iyang panahon sa babaye sa Samaria. Apan Siya nagpangataru-ngan sa maminatud-on ug masinabuton kauban niya kay sa mga hari, mga magtatambag, ug mga hataas nga sa-serdote. Ang leksiyon nga Iyang gihatag niadtong babaye gisubli ngadto sa labing suok nga dapit sa yuta. TK 248.3

Sa dihadiha nga nakaplagan niya ang Manluluwas ang babayeng Samariahanon nagdala sa uban ngadto Kaniya. Siya nagpakita sa iyang kaugalingon nga labing epiktibong misyonero kay sa Iyang kaugalingong mga disipulo. Ang mga disipulo walay nakita sa Samaria nga usa ka makapadasig nga kaumhan. Ang mga hunahuna nila natumong sa dakung buhat nga pagahimuon sa ulahing panahon. Sila wala makakita nga diha libut kanila adunay alanihon nga pagatigumon. Apan pinaagi sa babaye nga ilang gitamay, ang tibuok nga siyudad nadala sa pagpatalinghog sa Manluluwas. Iya dayong gidala ang kahayag ngadto sa iyang mga katagilungsod. TK 249.1

Kining babayehana nagpadayag sa nagabuhat nga praktikal nga pagtuo ngadto kang Kristo. Ang tagsatagsa ka matuod nga disipulo natawo ngadto sa ginha-rian sa Dios ingon nga misyonero. Siya nga moinum sa buhing tubig mahimong tuburan sa kinabuhi. Ang mag-dadawat nahimong maghahatag. Ang grasya ni Kristo sa kalag mahisama sa tuburan diha sa desierto, nagatubod aron sa pagpabugnaw sa tanan, ug himuon kadtong andam nang malaglag nga maninguha sa pag-inum sa tubig sa kinabuhi. TK 249.2