Büyükanne Ellen Ve Ben

Yedinci Bölüm: Erikler, Erikler, Erikler

“Bak, erik ağacının altında çapa çapalıyorlar. Okulun iki yada başka bir gününde, erikleri toplamak için dışarıda olacağız. Heyecanlı bir şekilde çocuklar bağırdılar ve Foothill okul binasından Sanatoryum’a doğru kendilerini yönlendirirlerken parmaklarıyla gösterdiler. BEB 25.1

“Geçen yıl, günde on kutu topladım.”diyerek sekizinci sınıftan bir çocuk iddia etti. BEB 25.2

“Ben daha iyisini yapabilirim.”diyerek daha küçük bir erkek çocuk bağırdı. BEB 25.3

“Lütfen” dedi bir kız, “Çok fazla kendini yorma. Bütün erikleri toplar toplamaz, okula geri dönmeliyiz.” BEB 25.4

Erkekler başlarını salladılar. “Önemli değil. Düşünsene ne kadar çok para kazanabiliriz. Bir kutuyu on sente satabiliriz. Biz o kadar hızlı çalışacağız ki, siz kızlar toz altında kalacaksınız!” BEB 25.5

Büyükanne Ellen Elmhavenini satın aldığında, bu arazi üzerinde iki bin erik ağacı vardı. Her yıl erikler toplanmak için elverişli durumdayken, Bay James, onun bahçıvanı, ağaçların altını çapalıyor, ve sonuçta toprağı yumuşak olana kadar çapalardı. Ve sonrada güçlü kutuları ağaçların altına diziyorlardı. Ve her şey hazır olduğunda, güçlü bir çiftçi bu ağaçları sallıyor ve erikler aynı yağan yağmur gibi yere düşerlerdi. BEB 25.6

Her sene, Foothill Okulu, öğrencilerin erik topladıkları dönem içinde kapalıydı. Bu şekilde toplanan paralarla okul faturalarının ödenmesine çocuklar yardım ediyorlardı. BEB 26.1

Büyükanne Ellen gelmeden önce, aileleri St. Helena Senatoryumunda çalışanların çocukları için dua evine ait hiçbir okul yoktu. Ama Büyükanne Ellen Elmhaven’i satın aldıktan sonra yaptığı ilk şey, dua evinin bulunduğu yerde onuncu sınıfa kadar bir okul yaptırmak oldu. 1902’de bu okul açıldı. BEB 26.2

Bu Foothill Okuluna Büyükanne Ellen’ın beş torunu ve onun bir düzine torununun torunları gitti. Kendimin keçi patikasından aşağı doğru yürüyüp, Senatoryum’un yolundan geçip okul bahçesine giderken ki günlerimi hatırladım. Benim oraya gitmem beş dakika alıyordu. BEB 26.3

Erik toplama zamanını sevmiyordum. Herkes erikleri toplamak için çalışırdı-hatta ben bile! Ah, onları toplamak için dizlerim ve ellerimin üzerinde çamurun içine doğru eğilmekten nasılda nefret ediyorum. Tırnaklarımın içindeki toprağı hissetmekten nefret ediyordum-bazen hala onları hissettiğimi düşünüyorum. Bir kutu bile erik toplayıp toplayamayacağımı merak ediyordum. Aslında en çok istediğim şey, benim yaşlarımda bir kızla çalışmak ve oynamaktı. Ama öyle birileri yoktu. BEB 26.4

Virgil’in üç arkadaşı vardı. Amcamız, Arthur White Donald Bree ve Lyold Mason’la nerdeyse aynı yaştaydı. Aynı zamanda onların aileleri de Büyükanne Ellen’na çalışıyorlardı. Bu çocuklar para kazanma konusunda heyecanlıydılar. Ben ise sadece koşmak ve saklanmak istiyordum. BEB 26.5

Bazen ben Grace teyzeme yardım ediyordum. O ondört yaşındaydı, ve onun işi çalışan ve susayanlara soğuk limonata vermekti. Bay James ve yardımcılarının erikleri büyük tel sepetlerin içine düşürmeleri ve bunları kaynayan suyun içine atmalarını seyretmek oldukça eğlenceliydi. Bu şekilde eriklerin derileri ayrılırdı. Sonra birkaç gün güneşte kurumaları için masanın üstüne koyarlardı. BEB 26.6

Büyükanne Ellen’a göre, her erik çok değerliydi. Tanrı onları büyüttü. Bu yiyecekti ve biliyordu ki aç olanlar varken bunları ziyan etmek günahtı. Bu yüzden bu erikler toplandı, kurutuldu ve kutulara yerleştirildi, daha sonra büyükanne Ellen bunları gönderdi. Büyükannem aç olan çocukların bulunduğu Adventist okullarına ve ayrıca çoğu gemilerle başka yerlere gönderildi. BEB 27.1